โยโกะยังพยายามหลีกเลี่ยงผู้ชายและคนในท้องถิ่นอื่นๆ ด้วยเช่นกัน เมื่อเธอแอบออกจากห้องพักในโรงแรมเพื่อหาอาหารหรือสถานที่ท่องเที่ยว บางครั้งจิตใจของเธอก็ล่องลอยไป เช่น เมื่อเธอไปที่ห้องแสดงคอนเสิร์ต และเธอเพ้อฝันเกี่ยวกับการแสดงบนเวทีโดยมีวงออเคสตราเล็กๆ นั่งอยู่ข้างหน้าเธอ การแสดงละคร การจัดแสง และจังหวะของซีเควนซ์ที่แปลกประหลาดนี้ (มันคือความฝันทั้งหมด!) เผยให้เห็นถึงลักษณะของมัน: กล้องติดตามมาเอดะจากด้านหลังในระยะใกล้ปานกลางขณะที่โยโกะเข้ามาและเตรียมที่จะออกจากห้องต่างๆ ที่ตกแต่งอย่างวิจิตรงดงาม อาหรับที่ส่วนท้ายของโถงทางเดินแต่ละแห่ง ในฉากนี้ โยโกะไม่เคยออกจากห้อง เธอเข้าใกล้ปลายโถงทางเดินหนึ่ง แล้วปรากฏขึ้นอีกครั้งที่อีกฟากหนึ่ง (หรือตรงกลาง) ของอีกห้องหนึ่ง ในที่สุดเธอก็ปรากฏตัวขึ้นบนเวที และร้องเพลง “Hymne a L’Amour ของ Edith Piaf เวอร์ชั่นที่เคลื่อนไหวได้” เวทีของโรงละครดูกว้างพอที่หลุมวงออร์เคสตราด้านล่างดูเหมือนกับเราเหมือนกับด้านนอกของกรงสวนสัตว์ เราอยู่ข้างในโดยที่โยโกะมองออกไปจะอธิบาย “จนถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก” ได้อย่างไร? ฉันสามารถบอกคุณได้ว่าเป็นการศึกษาตัวละครที่ไม่ธรรมดา: โยโกะ ( อัตสึโกะContinue readingรีวิวเรื่อง To the Ends of the Earth